Baby you can drive my car

Blog over SMC050 editie: The impact of autonomous vehicles and shared mobility

What happens in the South stays in the South

Terwijl de onderste helft van Nederland zich vol laat lopen met bier, ruiken we in de noordelijke helft aan serious business. Maandagavond 27 februari was in Martiniplaza de SMC050 aflevering over The impact of autonomous vehicles and shared mobility.

The impact of autonomous vehicles…

Lex Hoefsloot trapt af en gaat dieper in op de technische kant van met name de autonomous vehicles. Waar staan we, wie zijn de spelers in de markt en welke hobbels moeten er genomen worden voordat we allemaal zonder stuur achter het stuur kruipen. De zelfrijdende auto lijkt nog erg ver weg in sommige opzichten. Maar door de trucs zoals het inzetten van Big big data, zoals Google en Tesla uithalen, komt het allemaal wel een stuk sneller dichterbij.

…and shared mobility

De volledig (onder alle omstandigheden) zelfrijdende auto, aka niveau VIJF, staat voorlopig toch nog niet bij ons op de stoep. Alhoewel er volgens Bas van de Haterd waarschijnlijk straks helemaal geen auto meer op de stoep staat. Bas ging, als tweede spreker, meer in op het ‘menselijke’ aspect van zowel autonomous vehicles als shared mobility. De auto niet meer als bezit maar ‘vervoer als service’. Gewoon op afroep via een app op je telefoon of wearable.

Maar liefst 11% van de Nederlanders rijdt nu rond in een leasebak. Die groep leaserijders kan wel eens de eerste club zijn die op basis van ‘het bedrag onder de streep’ in de AAS (Auto As Service) rondtoeren. Puur een centenkwestie. En als zij één keer gewend zijn aan een AAS-bak dan zou het zomaar kunnen zijn dat de boodschappenkar van de partner ook verdwijnt. Deze uit economische grond gedreven ‘early adopters’ gaan ons straks voor in iets dat over misschien een jaar of 15 gemeengoed aan het worden is. Sneller dan de acceptatie van het internet? Het zou zomaar kunnen. Bedenk maar hoe snel iedereen van bellende koelkast naar de smartphone ging.

Gaan we straks af van de ‘eigen’ heilige koe als melk die nu ook als melkkoe fungeert voor allerlei overheden (parkeerbelasting/verkeersboetes etc)? Laten we straks een machine beslissen of het in het geval van een dreigend ongeval kiest voor het leven van de drie overstekende bejaarden, het spelende kind op de stoep of de eigen inzittende van het voertuig? Er is nog genoeg uit te vinden en te beslissen voor het helemaal zover is, maar het komt er aan.

Biertje, bitterbal en Beatles

In de aftermatch hebben we, met een biertje en een bitterbal, alles nog eens aan elkaar geknoopt en onze wensen en gedachten voor de toekomst neergezet. Lopen we dan over een jaar of wat Martiniplaza uit op weg naar huis en maken we dan de keuze uit een zelfrijdende Über premium, medium of light? Rap op hûs an dus: ‘vandaag’ maar de premium. De permanente Bob brengt ons thuis, schenk nog maar eens in. We zijn er niet uitgekomen of we straks onze eigen E-Mercedes, Volvo, GoogleCar of Tesla (laten) sturen of dat we hem delen met de buren.

Dinsdagmorgen. Weer terug op aarde stap ik achter het Centraal Station van Groningen in een Greenwheels. Een ritje naar Leeuwarden in Shared Mobility anno 2017. Met de App op de telefoon open ik de auto en voel me een beetje in de toekomst. Eenmaal de deur geopend word ik helemaal in het heden geplaatst: een van mijn mede Greenwheelers heeft zijn boterhammen van thuis genuttigd en de auto daar van mee laten eten. Dat hebben ze gisteren niet genoemd als nadeel naast de kosten van Lidar. Eenmaal op weg zet ik de radio aan en stuit ik op een tweede nadeel van de huidige vorm van sharen; De voorkeuzezenders van de radio zijn ingesteld op alleen maar zenders die ik niet 1-2-3 als mijn favorieten zou willen definiëren. Even later knallen de Beatles uit de speakers.

Ik hoor onmiddellijk de verborgen boodschap. Het is een dialoog tussen Paul en zijn elektrische Mercedes.

Baby you can drive my car
Yes I’m gonna be a star
Baby you can drive my car
And maybe I love you